Σήμερα, 9 Δεκεμβρίου, ο παγκόσμιος χάρτης της μνήμης φωτίζεται από μια σιωπηλή, αλλά ακατάβλητη απαίτηση: να θυμόμαστε. Καθιερωμένη από τον ΟΗΕ, η ημέρα αυτή καλεί τη διεθνή κοινότητα να τιμήσει τα εκατομμύρια των ανθρώπων που υπέστησαν διώξεις, εξόντωση και εκρίζωση από τον τόπο και τον πολιτισμό τους, εξαιτίας της ταυτότητάς τους.
Δεν πρόκειται για μια απλή επέτειο, αλλά για μια ηθική υπενθύμιση.Η σημερινή ημέρα, έρχεται να ενώσει τις μνήμες όλων των λαών που πλήρωσαν με αίμα τη μισαλλοδοξία και όπου η ανθρώπινη αξιοπρέπεια ποδοπατήθηκε από την ωμή βία.Στον παγκόσμιο αυτό χάρτη της μνήμης, η Γενοκτονία των Ποντίων κατέχει μια σημαντική και επώδυνη θέση. Από το 1914 έως το 1923, μια ολόκληρη κοινότητα βρέθηκε στο στόχαστρο μιας πολιτικής εξόντωσης. Εκτοπισμοί, τάγματα θανάτου, πορείες εξάντλησης, αμέτρητα εγκλήματα εις βάρος αμάχων. Πάνω από 350.000 ψυχές αφανίστηκαν, αφήνοντας πίσω τους όχι μόνο ανείπωτο πόνο, αλλά και μια άσβεστη απαίτηση δικαιοσύνης.
Ταυτόχρονα, η 9η Δεκεμβρίου δίνει φωνή στους επιζώντες και στους απογόνους των θυμάτων. Μας υπενθυμίζει ότι η δικαιοσύνη δεν περιορίζεται στις δικαστικές αίθουσες, αλλά και στην αναγνώριση, την απόδοση τιμής και στη διατήρηση της ιστορικής αλήθειας. Κάθε λαός που υπέστη γενοκτονία έχει το δικαίωμα να βλέπει την ιστορία του σεβαστή και καταγεγραμμένη, χωρίς παραχάραξη και σιωπή.
Σε έναν κόσμο που συνεχίζει να δοκιμάζεται από συγκρούσεις και ρητορική μίσους, η σημερινή ημέρα μάς καλεί να επιλέξουμε τον δρόμο της ανθρωπιάς:
να αναγνωρίζουμε, να θυμόμαστε, να προστατεύουμε.
Η διεθνής αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων αποτελεί πράξη ανθρωπισμού και ταυτόχρονα υπόσχεση ότι τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν θα σβηστούν από τη μνήμη ούτε θα υποτιμηθούν.
Γιατί η μνήμη δεν είναι μόνο φόρος τιμής — είναι άμυνα απέναντι στη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ιστορίας.
Όταν η ιστορία δεν διδάσκει, επαναλαμβάνεται.
